9 kwietnia mija 200 rocznica urodzin Charlesa Baudelaire’a,
francuskiego poety i krytyka literackiego, zaliczanego do grona tzw. poetów
przeklętych. Uważa się go za prekursora symbolizmu i dekadentyzmu. Baudelaire
wielokrotnie był oskarżany o obrazę moralności a w jego utworach erotyka,
brzydota i śmierć są tematami dominującymi.
Charles Pierre Baudelaire urodził się w 1821 roku w Paryżu w rodzinie byłego
księdza rzymskokatolickiego, który później pracował jako urzędnik państwowy.
Kiedy chłopiec miał sześć lat zmarł jego ojciec. Matka wyszła ponownie za mąż.
Ojczymem Charlesa został oficer armii francuskiej, dlatego też rodzina
przeniosła się do Lyonu, gdzie służył jako dowódca batalionu.
Baudelaire początkowo uczęszczał do College Royale w Lyonie a później do
paryskiego College Louis-le-Grand, skąd został usunięty. Maturę zdał w trybie
eksternistycznym a następnie podjął studia prawnicze. Po osiągnięciu
pełnoletności i otrzymaniu spadku po ojcu, zerwał więzy z rodziną. Nawiązał
kontakty z paryską bohemą i poświęcił się pracy twórczej prowadząc życie
bogatego dandysa.
Baudelaire pisał recenzje oraz krytyki literackie, tłumaczył również dzieła
Edgara Allana Poego na język francuski. Największą sławę zyskał jednak jako
poeta. „Kwiaty zła” to najbardziej znany tomik wierszy Baudelaire’a. Oprócz tego
ukazały się zbiory wierszy pt. ”Paryski spleen. Poematy prozą” oraz „Odpryski”.
Baudelaire był uzależniony od eteru i opium a jego stan zdrowia systematycznie się
pogarszał. Pod koniec życia był sparaliżowany i niezdolny do mówienia. Poeta zmarł
w 1867 roku w Paryżu.
„Kwiaty zła”, najbardziej znane dzieł Charlesa Baudelaire’a zostało wydane w roku 1857. Poeta sięga w nim po odważne, erotyczne tematy, epatuje brzydotą, przedstawia śmierć oraz wszechobecne zło. Ukazanie się tomu wywołało niemały skandal. Poeta oraz jego wydawca zostali skazani podczas procesu sądowego na karę grzywny za niemoralność, ponadto z tomu usunięto sześć wierszy.
Jeśli
gwałt i trucizna, ognie i sztylety
Dotąd swym żartobliwym haftem nie wyszyły
Kanwy naszych przeznaczeń banalnej, niemiłej,
To dlatego, że brak nam odwagi – niestety!
Zmarszczka: fala na rzece czaru.
Nie należy sądzić, że diabeł kusi jedynie ludzi genialnych. Gardzi zapewne głupcami, ale nie lekceważy ich pomocy. Przeciwnie, pokłada w nich wielkie nadzieje.
W
miłości,
jak we wszystkich niemal sprawach, zgoda serc jest wynikiem nieporozumienia.
https://pl.wikiquote.org/wiki/Charles_Baudelaire
